Κάθε χρόνο κάποια από τα ανάπηρα πουλιά που έχουμε στο ΕΚΠΑΖ γεννούν. Σε αρκετές περιπτώσεις οι νεοσσοί καταφέρνουν να επιβιώσουν, μεγαλώνουν και απελευθερώνονται. Οι εγκαταστάσεις του ΕΚΠΑΖ όμως δεν είναι φτιαγμένες για αναπαραγωγή, και τα χρήματα δεν είναι αρκετά για να κάνουμε παρεμβάσεις προς αυτό το σκοπό. Χωρίς προγράμματα αναπαραγωγής δηλαδή χρηματοδότηση, είναι δύσκολο να γίνει αναπαραγωγή.

Χρειάζονται τροποποιήσεις στα κλουβιά, κατασκευή φωλιών ή χώρων όπου θα μπορούσαν να φωλιάσουν ευκολότερα και προστατευμένα τόσο από τυχών αντίξοες καιρικές συνθήκες, όσο και από άλλα πουλιά που ζουν στο ίδιο κλουβί, αλλά και από την επιδρομή αρουραίων που ζουν στην περιοχή και έλκονται από τα υπολείμματα των τροφών των πουλιών.

Παρόλα αυτά η δυναμική του ΕΚΠΑΖ προς αυτό τον τομέα φαίνεται κατά καιρούς. Φέτος ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι τα φοινικόπτερα.

Τα τελευταία δυο χρόνια τα φοινικόπτερα είχαν αρχίσει να εκδηλώνουν γαμήλια συμπεριφορά προσπαθώντας να φτιάξουν φωλιές. Πέρσι για πρώτη φορά γεννήθηκε στις εγκαταστάσεις ένα αυγό το οποίο εξαφανίστηκε μετά από 2 μέρες.

Φέτος γεννήθηκαν 3 αυγά. Τα έμπειρα και ενήλικα πλέον ανάπηρα πουλιά, άρχισαν να κλωσούν, και προχθές εμφανίστηκε το πρώτο μικρό.  Το μικρό είναι μια ένδειξη αυτής της δυναμικής. Θα προσπαθήσουμε να το προστατέψουμε από εξωγενής παράγοντες ώστε  να καταφέρει να μεγαλώσει αλλά όπως προαναφέραμε δεν είναι εύκολη υπόθεση αυτό, χωρίς χρηματοδότηση και δημιουργία ειδικών εγκαταστάσεων. Μας δείχνει όμως τον δρόμο και την ανάγκη για τον εκσυγχρονισμό που χρειάζεται, προς αυτή την κατεύθυνση.