Το κείμενο που παρουσιάζει η ”Animal Action” προκειμένου να προσελκύσει κόσμο για να υπογράψουν κατά της δραστηριότητας του ΕΚΠΑΖ, (πρωτοποριακή για Ελλάδα, Βαλκάνια και Ανατολική Μεσόγειο, που μετρά ήδη 34 χρόνια δράσης χωρίς διακοπή), αποτελεί χαρακτηριστικότατο παράδειγμα λιβελογραφήματος, γεμάτο ψέματα, που απέχει έτη φωτός από την πραγματικότητα. Φαίνεται ξεκάθαρα ποιός κρύβεται πίσω από αυτό το ρυπαρογράφημα και τι συμφέροντα πρεσβεύει.

Η Μαρία Γανωτή και η παρέα της βρήκαν ευκαιρία από μια σειρά γεγονότων και καταστάσεων να προσπαθήσουν πάση δυνάμει να συκοφαντήσουν για μια ακόμη φορά το ΕΚΠΑΖ και τους εκπροσώπους του με έμφαση τον υπογράφοντα που πρωτοξεκίνησε τη συστηματική περίθαλψη αγρίων ζώων στη χώρα μας ήδη από το 1984, (με ”προϋπηρεσία” πολλά χρόνια πριν που όμως αφορούσαν μεμονωμένα και σκόρπια περιστατικά).

Θα επιχειρήσω να απαντήσω βήμα-βήμα στο ψευδέστατο και συκοφαντικό ρυπαρογράφημα που προανέφερα.

Καταρχάς, στο ΕΚΠΑΖ τα ζώα βρίσκουν τις κατάλληλες συνθήκες φροντίδας και υποστήριξης, γι’ αυτό και είμαστε εμείς που καθιερώσαμε αυτή τη δραστηριότητα στην Ελλάδα με υψηλά ποσοστά απελευθερώσεων και ιδανικές συνθήκες ζωής για τα μη απελευθερώσιμα (απόδειξη της ευζωίας τους η αναπαραγωγή σακατεμένων ζώων ακόμη και κάποιων που ανήκουν σε είδη που είναι πολύ δύσκολο να αναπαραχθούν σε αιχμαλωσία). Αντιθέτως, η Μαρία Γανωτή και η παρέα της στην ΑΝΙΜΑ διατηρούν τα ζώα σε κούτες και πάντα σε εσωτερικούς χώρους (το … ”νοσοκομείο” τους βρίσκεται στο ισόγειο πολυκατοικίας μέσα στο κέντρο του πιο πυκνοκατοικημένου προαστίου της Αθήνας). Χαρακτηριστικά, οι χερσαίες χελώνες ”ζουν” μέσα σε σκοτεινό δωμάτιο όλο το καλοκαίρι και οι απελευθερώσεις τους γίνονται στο πάρκο Τρίτση και σε άλλα αστικά πάρκα! Ενώ Μπούφοι, Φιδαετοί και λοιπά πουλιά, απελευθερώνονται στην Καισαριανή με φόντο την τσιμεντούπολη. Τόσο καλά! Κατά τα άλλα οι απελευθερώσεις τους θεωρούνται ότι γίνονται με ασφαλή τρόπο για τη βιωσιμότητα των ζώων.

Όσο για τις …εγκαταστάσεις τους στο Λαγονήσι (μόλις 6 στρεμμάτων!), αυτές περιλαμβάνουν κλούβες μικρού σχετικά μεγέθους που ποιός ξέρει πόσο κόστισαν σε χορηγούς, ενώ πολλά ανάπηρα ζώα καταλήγουν στην ιδιωτική συλλογή του Αττικού Ζωολογικού Πάρκου (όπου υπάρχει υψηλότατη και αδικαιολόγητη θνησιμότητα και μάλιστα σε αρτιμελή ζώα), γι’ αυτό και η Μαρία Γανωτή, επειδή επιθυμεί τις μεγάλου μεγέθους εγκαταστάσεις του ΕΚΠΑΖ, έχει κάνει δεκάδες καταγγελίες μαϊμού κατά του κέντρου σε όλες τις αρμόδιες υπηρεσίες, μόνο που δεν κατάφερε τίποτα έως τώρα.

Όσο για τα ”τελευταία 9 χρόνια” καταγγελιών από ”πλήθος οργανώσεων κλπ”, αυτά είναι αερολογίες από αυτές που η Μαρία Γανωτή και η παρέα της θέλουν να φτιάχνουν από το μηδέν, ενώ μας έχουν προκύψει και διάφοροι κατάσκοποι της ΑΝΙΜΑ που ήρθαν δήθεν σαν εθελοντές μας! Ντροπή και αίσχος! Και φυσικά οι αρμόδιες αρχές ήρθαν κάθε φορά και μας έλεγξαν, μετά τις καταγγελίες όλων αυτών, χωρίς να βρουν κάτι το μεμπτό και έτσι τα σχέδια των καταγγελλόντων έπεφταν στο κενό και αυτοί με περισσή αναίδεια και θράσος μιλούν για ”τραγική αδιαφορία των υπευθύνων” (γιατί άραγε;)

Μήπως γιατί το ΕΚΠΑΖ υπήρξε πάντοτε συνεπέστατο στο ρόλο που έχει αναλάβει;

Η ξευτίλα της Μαρίας Γανωτή δεν έχει όρια. Παλαιότερα, έβαζε… γνωστούς της στο ΠΑΣΟΚ να πιέζουν τον τότε νομάρχη Πειραιώς κύριο Ιωάννη Μίχα, για να διώξει το ΕΚΠΑΖ από τις εγκαταστάσεις που φτιάχτηκαν για τη φιλοξενία του, προκειμένου να έρθει εκείνη με την κουστωδία της να στρογγυλοκαθίσει εκεί. Και αυτό γιατί οι εγκαταστάσεις είναι ευρύχωρες και η ίδια οσμιζόταν χρήμα, πολύ χρήμα από προγράμματα, για ευνόητους λόγους…

Στο κατάπτυστο κείμενο της η ”Animal Action” αναφέρεται εμφατικά σε ”κακές” ή και … ”τραγικές συνθήκες διατήρησης των ζώων” (!) ενώ αερολογεί προς κάθε κατεύθυνση χωρίς αποτέλεσμα για πολλαπλές καταγγελίες τα τελευταία 9 χρόνια από ”πλήθος οργανώσεων και μεμονωμένων ειδικών”…, όπως προανέφερα. Δεν μας αναφέρει όμως τις οργανώσεις αυτές, αλλά ούτε και τους περίφημους ”ειδικούς” με τα ονόματα τους για να δούμε τι εννοεί. Και για ποιά ”τραγική αδιαφορία” των αρμοδίων μιλούν; Μήπως άθελα τους ομολογούν την αερολογία και την κουτοπονηριά τους;

Το απύθμενο θράσος των ”φιλόζωων” αυτών μιλάει για ”συσσώρευση ζώων στις εγκαταστάσεις του ΕΚΠΑΖ”! Αν έρχονταν πολλά ζώα τι έπρεπε να κάνουμε;

Γι’ αυτό υπάρχουν τα 20 στρέμματα με τεράστιες κλούβες προεπανένταξης, για να συγκεντρώνονται τα άμοιρα ζώα που τυχερά στην αρχική τους ατυχία κατάφεραν να επιβιώσουν, ενώ πολλά από αυτά ελευθερώθηκαν στον κατάλληλο χρόνο και σε κατάλληλο βιότοπο. Πού είναι το πρόβλημα τους λοιπόν; Μήπως ότι δεν παραδόθηκαν στην Μαρία Γανωτή και την ΑΝΙΜΑ που δεν έχουν χώρους και έχουν προάγει την ευθανασία σε καθημερινή πρακτική; Πού είναι αλήθεια τα 4 έως 7 χιλιάδες ζώα ανά έτος που αναφέρονται στην ιστοσελίδα της ΑΝΙΜΑ ότι παραλαμβάνουν;

Γιατί η ”Animal Action” δεν ελέγχει αυτή την παρα-οργάνωση που όποτε συμφέρει τη Μαρία Γανωτή είναι ”παράρτημα της οργάνωσης Αλκυόνη” και σε άλλες περιπτώσεις αποτελεί αυτόνομη (αλλά συνεργαζόμενη και με άλλες) οργάνωση-κλινική αγρίων ζώων που διατηρεί μερικές δεκάδες ζώα στο σκοτάδι, στο κέντρο της πιο πυκνοκατοικημένης περιοχής των Αθηνών, όπως προαναφέρθηκε (και που ήταν ο μοναδικός τους χώρος για χρόνια), για να υπογράψει στη συνέχεια μνημόνιο συνεργασίας και με την ιδιωτική συλλογή ζώων του Αττικού Πάρκου και αργότερα με την Αλκυόνη που βρίσκεται στην Πάρο και έχει άδεια λειτουργίας για τον μόλις 12 στρεμμάτων χώρο που διαθέτει;

Έπειτα βρήκε και άλλη διέξοδο-βιτρίνα στο Λαγονήσι σε 6 μόλις στρέμματα που μετέτρεψε παράνομα σε χώρο φιλοξενίας ζώων σε πολύ περιορισμένα κλουβιά, χωρίς ρεύμα και νερό εξ αρχής και με δύο containers χωρίς παράθυρα για ”εγκαταστάσεις” ενώ η φύλαξη του χώρου είναι εντελώς ανύπαρκτη ( κάποιοι πηγαίνουν μια φορά την εβδομάδα, ταΐζουν τα ζώα και μετά φεύγουν). Τι έχει να πει για ευζωία η ”Animal Action” για τα 9 Όρνια που ήταν για μήνες στριμωγμένα σε κλούβα εμβαδού 4×4 μέτρα (αυτά τα εντυπωσιακά και μεγαλοπρεπή πουλιά έχουν άνοιγμα φτερών περίπου 2,80 μέτρα).

Όπως προανέφερα, ”φιλόζωοι” με περίσσιο θράσος μιλούν για υπερπληθώρα ζώων όταν αφενός το ΕΚΠΑΖ με τα 20 στρέμματα χώρου παρέχει ιδανικές συνθήκες για μεγαλύτερο αριθμό ζώων από κάθε άλλη αντίστοιχη οργάνωση στα Βαλκάνια και την Ανατολική Μεσόγειο (η πραγματικότητα είναι πως αποτελεί από τα μεγαλύτερα κέντρα περίθαλψης στην Ευρώπη), και αφετέρου δεν φιλοξενούμε όσα ζώα αναφέρουν οι καταγγέλλοντες φωστήρες. Πόσα οικόσιτα είδαν-αν ήρθαν ποτέ τους στο κέντρο εκτός και αν μιλούν για τα όνειρα τους. Πόσα αλήθεια αγριογούρουνα και ποιά η ”πληθώρα πουλιών… κλπ κλπ”; Τα τελευταία χρόνια έχουμε πολύ λιγότερα ζώα, προσαρμοσμένοι στην παράκληση των μηχανικών της εταιρίας που έκανε την μελέτη της ζημιάς από κακοτεχνίες στις εγκαταστάσεις, η οποία παράκληση ήταν να αδειάσουμε χώρους ώστε να είμαστε έτοιμοι για τις ανακατασκευές-επισκευές των εγκαταστάσεων.

Ήδη εδώ και τουλάχιστον 2 χρόνια μεγάλο μέρος των παραλαβών κατευθύνεται προς τη ”Δράση για την Άγρια Ζωή” στη Θεσσαλονίκη (πρώην παράρτημα του ΕΚΠΑΖ). Παράλληλα τα απευθερώσιμα ζώα έχουν σχεδόν όλα απελευθερωθεί ενώ η εισβολή του πρώην διαχειριστή Παύλου Μπήτρου μπλόκαρε τις τελευταίες προγραμματισμένες απελευθερώσεις, κυρίως προς Πελοπόννησο και Κρήτη και έτσι έχουμε ακόμα κάποια απελευθερώσιμα ζώα, όσα δεν βούτηξε η Μαρία Γανωτή κατά την παράνομη και απαράδεκτη πρώτη εισβολή της στις αρχές Ιουλίου ’18, με τις ευλογίες του Παύλου Μπήτρου. Για ποιά υπερπληθώρα ζώων στο ΕΚΠΑΖ μιλούν αυτοί οι άνθρωποι;

Ποιός είπε ότι διατηρούμε διάφορα ζώα που ”εισήχθησαν στο κέντρο με ελάσσονος σημασίας κλινικά συμπτώματα…”; Ίσα ίσα που έχουμε κάνει ακόμα και παγκόσμιο ρεκόρ απελευθερώσεων τόσο από τις παλιές εγκαταστάσεις των πρώην φυλακών Αίγινας (96 πτηνά σε μια μόνο απελευθέρωση στη Β. Ελλάδα-το σόου το έκανε τότε το πρώην μέλος μας Μαρία Γανωτή, ενώ τη δουλειά ελέγχου-δαχτυλίδωσης-προετοιμασίας και συσκευασίας για την απελευθέρωση, την έκανε προσωπικά πάντα ο υπογράφων). Μάλιστα, για να συντομευτεί η αιχμαλωσία πολλών πουλιών που είχαν πρόβλημα με πτητικά ή ουραία φτερά, προέβην μετά από προσωπική έρευνα και ανάπτυξη σε συμπληρώματα τέτοιων φτερών με άριστα αποτελέσματα. Περί ιδρυματοποίησης ας απευθυνθούν αλλού. Εκεί που μετατρέπουν Μαυρόγυπες σε γατάκια που παίζουν με τις σκούπες, ή που η ημιμάθεια και η καφρίλα τους, δημιουργεί κινδύνους για τα υπο απελευθέρωση ζώα αφού το σόου γι’ αυτούς είναι υπεράνω της ασφαλούς ελευθέρωσης (πχ. Αετογερακίνα που ελευθερώθηκε όπως μάθαμε μπροστά σε μαθητές σχολείου στη Νάξο, οπότε, περνώντας κυριολεκτικά πάνω από τα κεφάλια των παιδιών, πήγε και κρεμάστηκε τρομοκρατημένη από τα πόδια, ανάποδα, σε κεραία τηλεόρασης, από όπου την ξεκρέμασαν με σκάλα και την πήγαν επιτέλους στο λόφο πιο πέρα όπου η ελευθέρωση έγινε ”φυσιολογικά και με επιτυχία”).

Τι λένε γι’ αυτή την… ευζωία οι ξερόλες της ”Animal Action”; Και είναι αυτοί οι κλόουν που καταγγέλλουν μέσω της προαναφερόμενης οργάνωσης τον διακριτικό και με σεβασμό χειρισμό των υπό φροντίδα ζώων από το ΕΚΠΑΖ! Πότε η ”Animal Action” προσπάθησε να επικοινωνήσει μαζί μας προκειμένου να διαπιστώσει τις …”πληροφορίες”; Έτσι βοηθάνε τα ζώα, τρομάρα τους;

Το πόσο φτιαχτές και κάλπικες είναι οι κατηγορίες κατά του ΕΚΠΑΖ μέσα από το ρυπαρογράφημα της ”Animal Action” φαίνεται με μια προσεκτική ανάγνωση από διάφορα. Για παράδειγμα, πως γνωρίζουν τις αιτίες που καθιστούν ασθενή τα ζώα που παραλαμβάνει το ΕΚΠΑΖ ώστε να μιλούν για ήσσονος σημασίας προβλήματα; Με την ”Animal Action” δεν έτυχε να έχουμε ποτέ οποιουδήποτε είδους συνεργασία ώστε να τους γνωστοποιήσουμε τέτοιες λεπτομέρειες για τα ιστορικά των άμοιρων πλασμάτων που ο κόσμος μας έστελνε για θεραπεία και φροντίδα. Ποιός από δαύτους επίσης κρίνει επείγουσα την κατάσταση του κάθε ζώου ατομικά; Είμαστε εμείς που εκπέμψαμε SOS ήδη από το 2017 επειδή, λόγω της καθυστέρησης των επισκευών-ανακατασκευών των χώρων, από την Αντιπεριφέρεια Πειραιώς και Νήσων και της μη αποκομιδής των σκουπιδιών από τον δήμο Αίγινας, για 7 μήνες (!), ακυρώσαμε αιτήσεις για εθελοντισμό (πάνω από 180 ατομικές και δεκάδες ομαδικές), με αποτέλεσμα να ζούμε εφιαλτικά ένα ως δύο άτομα για πολύ καιρό προκειμένου να συνεχίσει το ΕΚΠΑΖ να προσφέρει τα δέοντα στα φιλοξενούμενα ζώα. Σε άλλη περίπτωση, δηλαδή αν ήμασταν ανίκανοι να ανταπεξέλθουμε στις ανάγκες τους, θα σταματούσαμε μόνοι μας τη δραστηριότητα αυτή.

Όσο για τις αναφερόμενες ψευδώς ”άθλιες συνθήκες που επικρατούν στο κέντρο και την έλλειψη καθαριότητας κλπ κλπ”, οι άνθρωποι αυτοί φαίνεται πως έχουν τρικυμία εν κρανίω! Μπορεί να λείπουν χέρια όπως το ανέφερα, αφού ο αντιπεριφερειάρχης (κος Παναγιώτης Χατζηπέρος), μετά από μια μεγαλειώδη κωλοτούμπα, από υποστηρικτής έγινε αντίπαλος και καθυστερεί σκόπιμα εδώ και 2 χρόνια τις επισκευαστικές εργασίες (γιατί απαιτούσε προεδριλίκια στην περίθαλψη-υπάρχουν ντοκουμέντα και πριν αλλά και μετά την κυβίστηση του-), όμως τα πλάνα και οι φωτογραφίες που τραβήχτηκαν είναι πλαστά και φτιαχτά και έγιναν κατά την απουσία μας από τις εγκαταστάσεις. Άρα έφτιαξαν ειδικά ντεκόρ και κάλεσαν και τηλεοπτικό κανάλι, αφού προετοίμασαν τα σκηνικά. Δυστυχώς, η ”μαύρη και μονόπλευρη δημοσιογραφία”, έπαιξε μέγιστο ρόλο σε όλο αυτό το νταβαντούρι.

Ο υπογράφων έχει διασώσει τον δεύτερο τόμο του βιβλίου των επισκεπτών του ΕΚΠΑΖ όπου, συμπεριλαμβανομένου και του κύριου Χατζηπέρου, γράφουν όλοι τα θερμότερα λόγια, επισκέπτες από όλο τον κόσμο μέχρι και τα τέλη Ιουνίου 2018, οπότε και εισέβαλε με άκυρα χαρτιά ο κύριος Παύλος Μπήτρος. Άρα, πού είναι το ”εννιάχρονο πρόβλημα” που αναφέρουν οι… βαρόνοι Μινχάουζεν της ”Animal Action”;

Όσο για τα… ξερά χόρτα και τον κίνδυνο πυρκαγιάς, ο υπογράφων μέχρι και πέρυσι το καλοκαίρι τα έκοβε διακριτικά με μαχαίρι (αφήνοντας τις πρασινάδες, τους θάμνους και τα δέντρα απείραχτα και τα χρησιμοποιούσε για τις ανάγκες των ζώων -ως τροφή, φωλεοποιητικά υλικά και κρυψώνες-), ενώ τα μη χρησιμοποιούμενα τα μετέτρεπε σε διακριτικές θυμωνιές, στις άκρες του κτήματος για κομποστοποίηση. Γινόταν, με άλλα λόγια, μια άριστη οικολογική διαχείριση της βλάστησης. Φέτος, μετά την εισβολή του Παύλου Μπήτρου και την παράνομη και παράτυπη αποπομπή μου, φυσικά και δεν μπόρεσα να ανταπεξέλθω στις παραπάνω διαχειριστικές ενέργειες ως προς τα ξερά χόρτα. Άλλωστε, με την Πυροσβεστική Υπηρεσία της Αίγινας έχουμε πάντοτε καλή συνεργασία: οι άνθρωποι αυτοί βλέποντας τη διαχείριση της βλάστησης δεν μας έκαναν ποτέ υποδείξεις για κάτι άλλο.

Η έλλειψη νερού είναι ένα άλλο θέμα που αναφέρεται ψευδώς. Μπορεί να υπήρξε ανεπάρκεια τα δύο τελευταία χρόνια, όμως φροντίζαμε να έχουν τα ζώα επαρκή ποσότητα νερού (γι’ αυτό και υπάρχουν στο ΕΚΠΑΖ ακόμα πελεκάνοι, γλάροι και λοιπά υδρόβια και παρυδάτια πουλιά, κάποια από τα οποία-μη απελευθερώσιμα πάντα-, φωλεοποίησαν, γέννησαν και ασχολήθηκαν επιμελώς με τα αυγά τους ακόμα και τα δύο τελευταία κρίσιμα χρόνια). Επίσης, η θέρμανση με αυτοσχέδιες θερμοφόρες δεν έλειψε ποτέ από τα ζώα όποτε χρειάστηκαν ζέστη. Γι’ αυτό και όταν εισέβαλε παράνομα η Μαρία Γανωτή, όπως προανέφερα, με τις ευλογίες του Παύλου Μπήτρου, βρήκε και μωρά πετροχελίδονα, περιστέρια και λοιπούς νεοσσούς που μεγάλωναν κανονικά και φυσικά τα βούτηξε όπως βούτηξε και τεχνολογικό εξοπλισμό του ΕΚΠΑΖ, κάτι που έχει κάνει κατά κόρον και στο παρελθόν και που φυσικά η ”Animal Action” είτε δεν γνωρίζει, είτε αδιαφορεί (όπως αδιαφορεί και για τις άσκοπες και άδικες ευθανασίες που γίνονται διαρκώς στο κολαστήριο της ANIMA).

Όσο για την ”οικονομική κατάρρευση” του κέντρου, καλά που έχουμε την συμπόνια των καταγγελλόντων. Όταν προηγούμενοι διαχειριστές έδωσαν επί σειρά ετών ”λανθασμένους ισολογισμούς” στην εφορία που σε έλεγχο του 2016 μας χρέωσε με τσουχτερό πρόστιμο, όταν η Μαρία Γανωτή και οι συν αυτή από το 2004 δεν έπαψαν να κατασυκοφαντούν όπου και όπως μπορούν το ΕΚΠΑΖ με αποτέλεσμα την αδυναμία μας να βρούμε χορηγίες και οικονομική υποστήριξη, όταν έκαναν νταραβέρι με το ΙΚΑ χωρίς να σταθούν στο ύψος των υποχρεώσεων που ανέλαβαν και η Μαρία Γανωτή με τα τσιράκια της κατήγγειλαν το ΕΚΠΑΖ στο ΙΚΑ που με συνοπτικές διαδικασίες μας επέβαλλε ένα βαρύ πρόστιμο και το κέντρο αδυνατούσε να ανταπεξέλθει, είδε τους δύο λογαριασμούς του μπλοκαρισμένους, πώς να μην υπάρχει σοβαρό οικονομικό πρόβλημα; Παρόλα αυτά όμως, με τις μικροδωρεές των επισκεπτών μας και τις δωρεές σε είδος από φίλους του ΕΚΠΑΖ και κάποιες εταιρείες, καταφέραμε να διατηρήσουμε το επίπεδο της φροντίδας των ζώων σε καλό επίπεδο (εμείς οι ίδιοι είμαστε 100% εθελοντές όπως και οι κτηνίατροι με τους οποίους συνεργαζόμαστε, έτσι το κόστος λειτουργίας του ΕΚΠΑΖ υπήρξε το χαμηλότερο δυνατόν, χωρίς να υποβαθμιστεί η θεραπεία και φροντίδα των ζώων).

Αυτό που αναφέρουν οι ”φιλόζωοι” της ”Animal Action” ότι δήθεν οι εθελοντές έχουν αποσυρθεί, είναι πέρα για πέρα συκοφαντία και κακόηθες ψέμα. Πολλοί εθελοντές μας επικοινωνούν μαζί μας, μερικοί έρχονται στην Αίγινα που και που, ενώ άλλοι έχουν αναγκαστικά να κάνουν δύο και τρείς δουλειές για να τα καταφέρουν οικονομικά (ας μην ξεχνάμε και τα μνημόνια με τις ολέθριες επιπτώσεις τους) οπότε αδυνατούν να έρχονται όπως παλιότερα για προσφορά εθελοντικής εργασίας. Ο χρόνος τους έγινε πλέον πολύ πυκνός. Και φυσικά τα ζώα δεν ”αφήνονται στη μοίρα τους”, ούτε ”κινδυνεύει η ζωή τους” όπως ισχυρίζονται εκ του μακρόθεν τα φερέφωνα της δήθεν φιλοζωίας.

Το να ζητούν τέτοιοι αλητήριοι από τις αρμόδιες κρατικές αρχές να σταματήσουν το πολύχρονο και πολυεπίπεδο έργο του ΕΚΠΑΖ, επικαλούμενοι φτιαχτά αρνητικά σενάρια, προτείνοντας μάλιστα να ασχοληθούν διάφοροι ”ειδικοί” με την ελευθέρωση κ.λπ. αντικαθιστώντας εμάς τους… ανίδεους με άτομα που δεν γνωρίζουν τίποτε για το ιστορικό του καθενός φιλοξενούμενου ζώου (με ποιά κριτήρια άραγε θα κριθεί ένα ζώο απελευθερώσιμο; Τέτοιος συνδυασμός ασχετοσύνης και θράσους;). Και ποιοί είναι οι… περίφημοι ”φορείς και οργανώσεις” οι οποίοι έχουν τις ”γνώσεις, εμπειρία και υποδομές” για να αναλάβουν τα υπόλοιπα ζώα; Οι μαθητές μας της ΑΝΙΜΑ και της Αλκυόνης, ή και άλλοι που επίσης μαθήτευσαν δίπλα μας σα νεοφώτιστοι; Αισθάνομαι την υποχρέωση να σας ενημερώσω ότι ο υπογράφων διετέλεσε ωρομίσθιος εκπαιδευτικός σε 4 εξάμηνα (1999-2000) στο ΙΕΚ Αγ. Στεφάνου Αττικής σε δύο τμήματα: Ξεναγοί Εθνικών Δρυμών (στο μάθημα Βιολογία και Οικολογία Αγρίων Ζώων) και στην ειδικότητα Δασοπονίας (στο μάθημα Διαχείριση Αγρίων Ζώων). Ποιός είναι ο πιο ειδικός λοιπόν στο θέμα αυτό;

Λίγη αιδώς δεν βλάπτει. Κάτι υποκείμενα σαν αυτά που ξερνούν δηλητήριο πάση δυνάμει για το έργο και τη δράση του ΕΚΠΑΖ, θα έπρεπε να βλέπουν τα ζώα μόνο σε φωτογραφίες και να σταματήσουν τη βρωμερή προπαγάνδα που ξεκίνησαν. Ντροπή τους!

Y.Γ. Με όλα αυτά τα ψέματα και τις απατεωνιές εις βαρος του ΕΚΠΑΖ, προκειμένου να ξεκλέψουν υπογραφές ευαισθητοποιημένων ανθρώπων όχι μόνο απο την Ελλάδα αλλά παγκοσμίως, κατάφεραν να μαζέψουν 10000 υπογραφές ανυποψίαστων ανθρώπων. Αντιθέτως, αυθόρμητα, φίλοι του ΕΚΠΑΖ που γνωρίζουν από κοντά τη δράση του και με δική τους πρωτοβουλία, έχουν συγκεντρώσει μέχρι σήμερα 13/11/18, 3107 υπογραφές και συνεχίζεται η συλλογή τους με ένα απλό κειμενάκι που απευθύνεται στον ελληνικό πληθυσμό. Νομίζουμε ότι πολλοί από αυτούς τους ανθρώπους που υπέγραψαν υπέρ της συνέχισης λειτουργίας τους ΕΚΠΑΖ, είναι προφανώς άτομα που γνωρίζουν προσωπικά τη δράση του κέντρου και τους ανθρώπους του, είτε έχουν στείλει κάποιο ζώο για θεραπεία μαθαίνοντας για την πορεία του, είτε έχουν συμμετάσχει σε απελευθερώσεις του ΕΚΠΑΖ, είτε έχουν επισκεφτεί τον χώρο σαν εθελοντές ή επισκέπτες. Άρα η ποιότητα αυτής της συλλογής υπογραφών, είναι υπέρτερα έγκυρη και δεν συγκρίνεται με τις ψευτιές του κειμένου της ”Animal Action” (που ουσιαστικά δουλεύει εις βάρος των ζώων δρώντας κατά των πραγματικών υποστηρικτών τους), με το οποίο έπεισαν ανθρώπους οι οποίοι υπέγραψαν από τον καναπέ τους χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά με μόνη διέγερση το συναίσθημα τους και χωρίς να έχουν γνώση για το ΕΚΠΑΖ και το έργο του, ούτε να το έχουν επισκεφτεί ποτέ.

Ο υπογράφων είναι ο μόνος που έχει σπουδάσει εφαρμοσμένη βιολογία (Γεωπονική) στο ΑΠΘ και η πτυχιακή του εργασία ήταν ”η αναπαραγωγή ανάπηρων πελαργών σε αιχμαλωσία” που παραδόθηκε στον τομέα οικολογίας της σχολής του και έγινε υπό την εποπτεία και καθοδήγηση του Δρ. Γκούτνερ Βασίλη, καθηγητή σήμερα της ορνιθολογίας στο βιολογικό τμήμα του ΑΠΘ και ιδρυτικό μέλος της Ελληνικής Ορνιθολογικής Εταιρείας καθώς και επιστημονικός σύμβουλος του ΕΚΠΑΖ. Ο υπογράφων είναι επίσης το πρώτο επίτιμο μέλος της Ελληνικής Ορνιθολογικής Εταιρείας χάρη στην περίθαλψη που ξεκίνησε.

Επιπλέον, η δραστηριότητα του ΕΚΠΑΖ έχει πολλές φορές τιμηθεί με βραβεία. Ήδη από το 1987 ο υπογράφων παρέλαβε το βραβείο-δίπλωμα του Υπουργείου Γεωργίας από τον Υπουργό Ιωάννη Ποτάκη, που αναγνώρισε την υψηλής ποιότητας φροντίδα πάνω στην περίθαλψη και επαναφορά των ζώων στο φυσικό τους περιβάλλον. Το 1989 ο υπογράφων τιμήθηκε για τον ίδιο λόγο από τον Ροταριανό Όμιλο Θεσσαλονίκης. Το 1992 το ΕΚΠΑΖ τιμήθηκε από την Ακαδημία Αθηνών, ενώ το 2005 τιμήθηκε από την Ουνέσκο Πειραιώς για το έργο του.

Για το ΕΚΠΑΖ, Γιάννης Πουλόπουλος.