Με την ευκαιρία των γιορτών εύχομαι σε όλους εσάς χρόνια πολλά και η ερχόμενη χρονιά να είναι καλύτερη απ’ την απερχόμενη σε όλα τα επίπεδα. Σκεπτόμενος τις επιταγές των ημερών για αγάπη και ειρήνη, δεν μπορώ να αποδεχτώ ταυτόχρονα τη θηριωδία πολλών συνανθρώπων μας απέναντι σε άλλους ανθρώπους ευαίσθητων ομάδων, αλλά και απέναντι στους αλλόμορφους συντρόφους μας στον φιλόξενο πλανήτη όπου υπάρχει χώρος και ρόλος για όλους μας. Και το λέω αυτό γιατί χρονιάρες μέρες τώρα, δεν έλειψαν τα περιστατικά βαρβαρότητας απέναντι σε ζώα είτε με τη μορφή βασανιστηρίων, είτε με τη μορφή λαθροκυνηγιού.

Στην πρώτη περίπτωση είχαμε δυο γνωστά περιστατικά: ένα με περιστέρι που το χτυπούσαν «μαθητές-μπουμπούκια» στην αυλή του σχολείου στο Αγρίνιο και που τελικά διασώθηκε και μας στάλθηκε σε κακή κατάσταση – ανίκανο να σταθεί όρθιο-, ενώ ένα αρπακτικό πουλί στη Σύμη βρέθηκε σε παραλία με ψαλιδισμένα φτερά και ουρά, παγωμένο και σε άσχημη φυσική κατάσταση, για να υποκύψει παραμονή Χριστουγέννων προτού σταλεί στο ΕΚΠΑΖ.

Στην δεύτερη περίπτωση λίγες μέρες πριν τις γιορτές είχαμε μεταξύ άλλων ένα χαρακτηριστικό περιστατικό λαθροκυνηγιού και βασανισμού μαζί, που αφορά ένα Ξεφτέρι. Το ατυχές «προστατευόμενο» πουλί δεν φτάνει που πυροβολήθηκε άσχημα από κοντά με αποτέλεσμα να τυφλωθεί εντελώς και να χει και άσχημο κάταγμα στη μια φτερούγα, αλλά ο … αθλητής το έδεσε με ατσαλόσυρμα σκληρό από το πόδι και το κρέμασε σε έναν στύλο έξω από το κοτέτσι του για σκιάχτρο ενώ ήταν ζωντανό!

Ο άνθρωπος που το έσωσε απ’ την άθλια αυτή κατάσταση και το έστειλε στο ΕΚΠΑΖ μας ανέφερε ότι την ημέρα που το βρήκε είχε καταρρακτώδη βροχή στην περιοχή!!! Γενικά την περίοδο αυτή των εορτών έχουμε, «παραδοσιακά» πλέον αυξημένα περιστατικά λαθροθήρας. αφού εδώ και χρόνια η κατάσταση επαναλαμβάνεται. Και ο φονικότερος συνδυασμός είναι οι μαζεμένες γιορτές, με βαρυχειμωνιά, όπου τα ζώα είναι πιο ευάλωτα και οι χομπίστες με τα οπλάκια αφιερώνονται στο θεάρεστο έργο τους περισσότερο.

Δυστυχώς τα αρπακτικά πουλιά πληρώνουν βαρύ φόρο αίματος στη χώρα μας που βάφεται με το αίμα των «προστατευομένων από τον Νόμο» αγρίων πλασμάτων από άκρη σ΄ άκρη. Ακολουθούν οι Γλάροι, οι Ερωδιοί, τα στρουθιόμορφα (ωδικά πουλιά) κλπ. κλπ. Ως πότε θα εξακολουθεί αυτή η κατάσταση κανείς δεν γνωρίζει. Το μόνο γνωστό είναι ότι σχεδόν ποτέ δεν έχει συλληφθεί κανείς «λεβέντης» και στις ελάχιστες περιπτώσεις την γλύτωσε με μικρή ποινή (αν δεν αθωώθηκε κιόλας).

Φυσικά είναι η περίοδος όπου πολλά κουτάβια αλλά και μεγαλωμένα σκυλιά και γάτες κυριολεκτικά πετιούνται στον δρόμο από κάποιους … «χριστιανούς».

Είναι πράγματα που σε ευαισθητοποιημένους και λογικούς, απλά δημιουργούν το συναίσθημα της ντροπής για το είδος μας. Κάποιοι θεωρούν εξυπνάδα και μαγκιά τη δολοφονία άλλων πλασμάτων ακαριαία ή με βασανισμό, δείχνοντας μια σαδιστική διάθεση που ταιριάζει μόνο σε ψυχανώμαλα άτομα και όχι σε χρηστούς πολίτες μιας ευνομούμενης κοινωνίας. Προσωπικά αισθάνομαι μεγάλο θυμό αλλά και αγωνία αν θα μείνει τίποτα όρθιο στην ταλαιπωρημένη χώρα μας. Η φυσική μας κληρονομιά, όπως και η πολιτιστική χρειάζονται φροντίδα, ενδιαφέρον και μεράκι για μελέτη. Πρέπει να γίνουμε σύμμαχοι με την άγρια ζωή που μας περιβάλλει, αφού είμαστε όλοι γέννημα-θρέμμα του ίδιου πλανήτη και μοιραζόμαστε την ίδια μοίρα. Μάλλον εμείς χρειαζόμαστε για την ευημερία μας τα αλλόμορφα αδέρφια μας ενώ εκείνα μπορούν και χωρίς εμάς. Ας μην ξεχνάμε ότι η ζωή ευημερούσε στη Γη πολύ πριν την διαμόρφωση του δικού μας είδους. Σήμερα όμως οι ανθρώπινες δραστηριότητες και η αναλγησία και απερισκεψία μας καταστρέφουν ταχύτατα το φυσικό οικοδόμημα της ζωής, με απρόβλεπτες συνέπειες και για το δικό μας μέλλον.

Η ουσιαστική αμορφωσιά, η άγνοια και η έλλειψη σεβασμού προς τη Φύση και τα πλάσματά της  συνιστούν σοβαρό κομμάτι της οικολογικής κρίσης που διέρχεται ο κόσμος μας στις σημερινές γενιές. Έτσι, οι ευχές για ειρήνη και αγάπη, για έναν καλύτερο κόσμο, έχουν εντελώς βαθύ νόημα. Είναι στο χέρι μας να διατηρήσουμε τις προϋποθέσεις φιλοξενίας ζωής στον πλανήτη μας, είτε να ζήσουμε στον εφιάλτη της ρημαγμένης και στείρας γης.

Ας μην αφήσουμε την υπέροχη και πολυποίκιλη (ακόμη) φύση της χώρας μας να καταστραφεί. Ας αντισταθούμε στην αφασία και τον ωχαδερφισμό που τόσα δεινά μας έχουν φέρει μέχρι τώρα. Φτάνει τόσο. Δεν θέλουμε άλλα.

Χρόνια πολλά και καλά σε όλους και όλες.

Για το ΕΚΠΑΖ
Γιάννης Πουλόπουλος