4 Απριλίου. Καθιερωμένη πλέον ως  η «Παγκόσμια Ημέρα των Αδέσποτων» από ολλανδικές φιλοζωικές οργανώσεις ήδη από το 2010. Όπως και οι άλλες καθιερωμένες «Παγκόσμιες Ημέρες» έτσι και αυτή σκοπό έχει όχι να γιορτάσουμε και να πανηγυρίσουμε αλλά να σκεφτούμε ένα μεγάλο πρόβλημα και μια τεράστια αδικία που δημιουργούν κάποιοι που δυστυχώς θεωρούνται άνθρωποι. Να ευαισθητοποιηθούμε και να ενεργοποιηθούμε συλλογικά και ατομικά, θεωρητικά  και πρακτικά ώστε να εξαλείψουμε το νοσηρό φαινόμενο της εγκατάλειψης και της απαξίωσης των συγγενών και φίλων μας που γαυγίζουν, νιαουρίζουν, κελαηδούν, είτε ακόμη δεν έχουν φωνή, αλλά από το γυάλινο κελί του ενυδρείου καταλήγουν να αργοπεθαίνουν από ασιτία σε κάποιο σιντριβάνι, στέρνα με νερό, κλπ, μισό πλανήτη μακριά από τον τόπο καταγωγής  τους. Άλλοτε πάλι τέτοια υδρόβια πλάσματα, εξωτικά και εισαγόμενα (είτε παράνομα, είτε νόμιμα), αφήνονται σε ξένους γι αυτά βιότοπους όπου εάν επιβιώσουν υπάρχει μεγάλος κίνδυνος να καταστρέψουν ντόπια είδη που δεν μπορούν για κάποιους λόγους να ανταγωνιστούν, αλλά και να διασπείρουν ξένα για τον βιότοπο παθογόνα μικρόβια, με κίνδυνο μεγάλο τόσο για επιδημίες και όσο  για την συνοχή και την ομαλή λειτουργία του εδώ οικοσυστήματος.

Αδέσποτος παπαγάλος στην Ελλάδα. Δακτυλιδολαίμης παπαγάλος  (Psittacula krameri) φωτο Άρης Χρηστίδης

«Παγκόσμια Ημέρα των Αδέσποτων»  σήμερα, και έξω από την είσοδο του ΕΚΠΑΖ τριγυρίζει από χθες ένα γλυκύτατο και φιλικό σκυλί μέσου μεγέθους περιμένοντας να βρεθεί ο πονετικός άνθρωπος που θα το εντάξει στο δυναμικό της οικογένειάς του. Και πόσα υιοθετημένα   τέτοια πλάσματα δεν δείχνουν πραγματική λατρεία και αυταπάρνηση αν χρειαστεί για τον καλοσυνάτο ανθρώπινο φίλο τους; Πόσες συγκλονιστικές ιστορίες από τα βάθη των χιλιετιών ακόμη έως τις μέρες μας, ίδιες και απαράλλακτες, δεν δείχνουν την μέχρι θανάτου αφοσίωση ενός σκύλου προς τον Θεό του-άνθρωπο που τον επέλεξε σαν γονιό, χωρίς να ζητάει ανταλλάγματα;

Αδέσποτος σκύλος με μικρά (φωτο Αρης Χρηστίδης)

Και το θέμα των αδέσποτων δεν εξαντλείται μοναχά στους σκύλους και τις γάτες , που πολλές φορές με κίνδυνο της ζωής τους επιστρέφουν στο σπίτι τους από εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά, χωρίς να καταλαβαίνουν τα δύστυχα ζώα ότι αυτός που τα πέταξε κυριολεκτικά στο δρόμο χωρίς να νοιάζεται πια γι αυτά, δεν θα τα καλοδεχτεί και πιθανότατα θα θυμώσει εάν τα ξαναδεί στην αυλή του, ίσως μετά από πολλές ημέρες , ακόμη και  εβδομάδες. Η απανθρωπιά και ασυνειδησία σε όλο τους το μεγαλείο ( με αρνητικό πρόσημο πάντα). Υπάρχουν πάμπολλες περιπτώσεις αγρίων ζώων πάσης φύσεως που προέρχονται από νόμιμο είτε παράνομο εμπόριο, ξένων από τα ευρωπαϊκά οικοσυστήματα που καταλήγουν αδέσποτα εδώ απλά γιατί «κάποιος τα βαρέθηκε», «μεγάλωσαν πολύ και δεν τα θέλουν», είτε γιατί ως… πονόψυχος τα λυπήθηκε στο κλουβί ή στο ενυδρείο τους και τα… αμόλησε στο ελληνικό δάσος , είτε στον υδροβιότοπο για… να ζήσουν(!!!;;;).

Έτσι προέκυψε και ο κροκόδειλος στο γνωστό πλέον φράγμα στο Ρέθυμνο που πήρε και το χαϊδευτικό Σήφης,  για να εξοντωθεί πιθανότατα από το κρύο του Χειμώνα που ήταν φέτος ιδιαίτερα βαρύς, αλλά και τη σταδιακή ασιτία. Τα δυστυχισμένα τα αμερικάνικα Μινκς  που ελευθέρωσαν μαζικά πριν λίγα χρόνια  κάποιοι δήθεν «ακτιβιστές-φιλόζωοι»  για να τα γλυτώσουν από τον θάνατο για εμπορικούς λόγους και να καταδικάσουν  τα περισσότερα σε έναν «ελεύθερο και ωραίο» θάνατο από τις ρόδες διερχόμενων αυτοκινήτων καθώς και από την θερμοπληξία (τα ζώα αυτά είναι ψυχρόφιλα και απελευθερώθηκαν τον Αύγουστο) ενώ κάποια συνελήφθησαν για να επιστρέψουν στο προσφιλές τους κολαστήριο ώστε να υπηρετήσουν με το αίμα τους τις αδηφάγες τάσεις της μόδας και του styling. Ακόμη και το μικρό ποσοστό αυτών που απέμεινε ελεύθερο και κατάφερε να προσαρμοστεί, απέβη σημαντικός παράγοντας καταστροφής της ντόπιας βιοποικιλότητας, αφού είναι πολύ άγρια ζώα, τρώνε τα πάντα, κολυμπούν, τρέχουν και σκαρφαλώνουν παντού (ευτυχώς που δεν μπορούν να πετάξουν κιόλας). Ήδη η σοβαρή οικολογική ζημιά στη Β.Δ.  Ελλάδα από την δράση των αδέσποτων ξενόφερτων Μινκς εξαπλώνεται ανησυχητικά και πολλά σπάνια είδη που φωλεοποιούσαν ήσυχα σε εκτεταμένους καλαμιώνες στις λίμνες αποδεκατίζονται.

Αμερικανικός Ταυροβάτραχος στην Λίμνη της Αγυιάς στην Κρήτη (Φωτογραφία :  Νίκος Μαρκουλάκης)

Τέτοια παραδείγματα αδέσποτων ξενικών ειδών υπάρχουν δυστυχώς πολλά. Αυτά είτε δραπέτευσαν, είτε απελευθερώθηκαν. Μυοκάστορες από τη Βραζιλία στη Β.Δ.  Ελλάδα, Ταυροβάτραχοι από τη Β. Αμερική στην Κρήτη, πάσης φύσεως νεροχελώνες ενυδρείου από Β. Αμερική αλλά και από την Κινα (!), δοκιμάζουν καθημερινά τις αντοχές των ευρωπαϊκών βιοτόπων. Ακόμη και μεγαλόσωμα σαρκοφάγα και παμφάγα ζώα ελευθερώθηκαν πρόσφατα στις ΗΠΑ (από κάποιον ψυχοπαθή ιδιοκτήτη μικρού ζωολογικού κήπου που κατόπιν αυτοκτόνησε).  Τα ζώα αυτά εκτελέστηκαν από αστυνομικούς (τίγρεις, λιοντάρια, λεοπαρδάλεις, αρκούδες).

Μυοκάστορας (Myocastor coypus) φωτο Άρης Χρηστίδης

Ας κλείσει εδώ αυτό το θλιβερό σημείωμα με την ευχή να δραστηριοποιηθούμε όλοι μας, τουλάχιστον όσοι ενδιαφερόμαστε για την ευζωία και τα δικαιώματα ανθρώπων και ζώων, για μια… ανθρώπινη αλληλεγγύη και έμπρακτο ενδιαφέρον, μακριά από καιροσκοπισμούς, εγωισμούς και επιδειξιομανία. Μακάρι η  «Παγκόσμια Ημέρα των Αδέσποτων» να βοηθήσει να γίνουμε πιο άνθρωποι, κάτι που άλλωστε έχει θετικό αποτέλεσμα και για την δική μας ποιότητα ζωής.

Για το ΕΚΠΑΖ,
Γιάννης Πουλόπουλος
Αίγινα, 4/4/2015