Όπως γράφαμε και σε προηγούμενο σημείωμά μας, την Κυριακή 10 Μαΐου έντεκα Φινλανδές μαθήτριες, συνοδευόμενες από δυο καθηγήτριές τους ήρθαν για ένα δεκαήμερο στην Αίγινα.

Σκοπός τους, όχι να κάνουν απλά διακοπές στον ηλιόλουστο τόπο μας, αλλά να προσφέρουν εθελοντική εργασία.

Συγκεκριμένα, ξεκίνησαν από την  Δευτέρα 11 του μήνα ως “συνεργείο καθαρισμού” στις εγκαταστάσεις του ΕΚΠΑΖ, και στη συνέχεια εξαπλώθηκαν σε άλλα σημεία του νησιού, “νοικοκυρεύοντας” τις παραλίες μας. Αξίζει να σημειωθεί ότι για να πραγματοποιήσουν το ταξίδι αυτό τα τρία χρόνια που φοιτούν στο Λύκειο (φέτος αποφοιτούν) έκαναν βοηθητικές εργασίες ή έφτιαχναν χειροποίητα κοσμήματα που πουλούσαν για να συγκεντρώσουν τα απαραίτητα χρήματα.

Το δεκαήμερο πέρασε γρήγορα, και καθώς έφτανε η στιγμή της αναχώρησης, το ΕΚΠΑΖ διοργάνωσε ένα δείπνο προς τιμή τους, την περασμένη Τρίτη το βράδυ στο εστιατόριο “Το Δρομάκι” το οποίο και συμμετείχε μ’ έναν τρόπο στη φιλοξενία, με έκπτωση στις κατ’ άτομο τιμές του πλούσιου μπουφέ για την συγκεκριμένη περίσταση.

Καλεσμένοι, εκτός από τις τιμώμενες “πρωταγωνίστριες”, εκπρόσωποι των τοπικών μέσων, κάποιοι καλοί φίλοι της προσπάθειας του Κέντρου, ακόμα και ο Δήμαρχος, κ. Μούρτζης, ο οποίος δυστυχώς δεν μπορούσε να έρθει καθώς είχε Δημοτικό Συμβούλιο την ίδια ώρα. (Μάλιστα η υπεύθυνη Δημοσίων Σχέσεων του ΕΚΠΑΖ κ. Δέσποινα Χατζηνικολάου πέρασε από το Δ.Σ. μαζί με τις γενναιόδωρες μαθήτριες και τις καθηγήτριες συνοδούς τους, δίνοντας την ευκαιρία στους αιρετούς μας να πουν το δικό τους ευχαριστώ εκ μέρους όλων μας στην αρχή της συνεδρίασης).

Το κλίμα του αποχαιρετιστήριου δείπνου που ακολούθησε στο Δρομάκι είχε το εντελώς δικό του στίγμα. Τα κορίτσια πανέμορφα, δροσερά, ευχαριστημένα από την προσπάθειά τους αλλά και τη γνωριμία με τον τόπο μας, έμοιαζαν κομμάτι από το ανοιξιάτικο τοπίο. Οι φοίνικες έξω από το εστιατόριο στην παραλιακή στολισμένοι με λαμπιόνια κι η σύνθεση γενικά των δυο μεγάλων τραπεζιών που φιλοξενούσαν την περίσταση ένα πολυ-πολιτισμικό γεγονός.

Αναφέρουμε τα εκτός του δυναμικού του ΕΚΠΑΖ πρόσωπα: ο κ. Λεωνίδας Καραβέλης, καθημερινός επισκέπτης του Κέντρου ο οποίος και βοηθάει από τη μεριά του όσο μπορεί σε ό,τι χρειάζεται, κι ο φίλος του και γείτονάς του Χρήστος Πρισκορνίτσα από την Ρουμανία που επίσης είναι “στη διάθεση της κυρίας Δέσποινας όποτε του ζητάει κάτι” με το μηχάνημά του για τον καθαρισμό χόρτων ανά χείρας, ο Λάμπρος Ευθυμίου, άλλος εθελοντής με σημαντική παρουσία, πρώην μαθητής του Γιάννη Πουλόπουλου, ο Marius Winkler – γερμανός σεφ από το Βερολίνο ταγμένος οπαδός της προσπάθειας του Ελληνικού Κέντρου Περίθαλψης Αγρίων Ζώων, η χαμογελαστή, πρόθυμη να εξυπηρετήσει σε ό,τι από τη μεριά της μπορεί Αγγέλα Ταλέβη, αρχιτέκτονας στην τεχνική υπηρεσία του Δήμου (χρωστάμε πολλά σ’ αυτή την κοπέλα, μου ψιθυρίζει η Δέσποινα Χατζηνικολάου), κι ο εξίσου φιλικός σύζυγός της Νίκος Μιχάκης, εκπαιδευτικός στα ΙΕΚ.
Παρούσα επίσης κι η κ. Βασιλική Χατζηνικολάου, πιο έφηβη από όλους τους ομοτράπεζούς της, κι ο Ρόμπερτ Μπράϊαντ, πιανίστας κλασικής μουσικής.

Αξίζει να σημειωθεί το πέρασμα της κ. Σωζίας Μαρτή, από την ταβέρνα  “Νώντας”, στην Πέρδικα. Όταν είχαν κάνει εκεί τα κορίτσια την εθελοντική τους εργασία στον καθαρισμό της παραλίας, συγκινημένη από τη χειρονομία τους προσφέρθηκε να τα “τραπεζώσει” την άλλη μέρα για να δείξει την ευγνωμοσύνη της ως κάτοικος του χωριού. Οι κοπέλες αρνήθηκαν με λύπη τους, καθώς είχαν να ασχοληθούν με τα σκουπίδια μιας ακόμα ακτής του νησιού μας – (την παραλία της Αύρας, την γεμάτη εστιατόρια, με καθ’ ύλην αρμόδιους τους επιχειρηματίες που τα διατηρούν, πέρα από τον Δήμο, για τον όγκο των απορριμμάτων που μάζεψαν οι νεαρές μαθήτριες μέσα σε δυο ώρες).

Η κ. Σωζία, λοιπόν, πέρασε από το Δρομάκι κι έφερε μια κούτα βαζάκια σπιτική μαρμελάδα να πει έτσι το δικό της ευχαριστώ στην ομάδα.
Μέγας απών ο Γιάννης Πουλόπουλος, στην κυριολεξία η ψυχή του ΕΚΠΑΖ – ¨είχε πολλούς νεοσσούς  να φροντίσει και πρέπει να τα ταίζει κάθε δυο ώρες”, η εξήγηση. Μαζί του είχαν μείνει και κάποιοι άλλοι εθελοντές του ΕΚΠΑΖ (αυτή τη στιγμή υπάρχουν στο Κέντρο εθελοντές από τη Ρωσία, Βέλγιο, Γαλλία, κι αναμένονται νέες αφίξεις).
Όλος ο καλός κόσμος και ντουνιάς σε ανάπτυξη, δράση, ύπαρξη.
Να πούμε τώρα και τα στενάχωρα, που δεν είναι ακριβώς στενάχωρα, αλλά ένα καμπανάκι μας το χτυπάνε.
Μιλήσαμε με τη Σουζάνα, μια από τις 18χρονες μαθήτριες εκ Φινλανδίας για την εμπειρία της επίσκεψης στο νησί, και μας είπε εν ολίγοις τα εξής:

hh
“Είναι πολύ όμορφο το νησί, η ιστορία του, τα μνημεία του, πήγαμε στο Ναό της Αφαίας και πραγματικά έχετε μια μοναδική κληρονομιά. Οι άνθρωποι είναι τόσο ζεστοί φιλόξενοι, τα φαγητά σας, ειδικά οι σαλάτες, τρώγαμε και δεν χορταίναμε. Αλλά με τα σκουπίδια, κάτι πρέπει να κάνετε. Μαζεύαμε όγκους, στίβες στις παραλίες, που υποτίθεται ότι ήταν ήδη καθαρισμένες. Έβρισκες παραχωμένες στην άμμο κουβέρτες, και κυρίως πλαστικά, γόπες, που μολύνουν την θάλασσα επικίνδυνα. Στην Φινλανδία δεν υπάρχει αυτό. Εκεί όταν επιστρέφεις την πλαστική σακούλα του σούπερ – μάρκετ εισπράττεις 20 σεντς για την κάθε μια, αλλά και γενικά δεν πετάμε σκουπίδια όπου να’ ναι. Προσέχουμε πολύ το περιβάλλον, μας αρέσει να το κρατάμε καθαρό.”
Κι επιμένει για τα πλαστικά: “Είναι επικίνδυνη ρύπανση, ζώα, πουλιά, ψάρια πνίγονται, πεθαίνουν από αυτά. Είναι κρίμα, είναι ο κόσμος μας”.

Βικτώρια Τράπαλη